Nu ben je echt één van ons

Vandaag waren we bij de begrafenis van een familielid, de moeder van mijn schoonzusje, met de mooie naam Rosa. Ik kende Rosa vooral van al onze familiefeestjes met Pasen, Kerstmis en nieuwjaar. Een lieve vrouw die ons op haar 87e, ziek en zwaar dement, verliet.
In Griekenland zeg je συλλυπητήρια, als je condoleert. Het ging me goed af deze keer. En vaak zeg ik niet eens iets, maar omhels ik de rouwenden.
Ik herinner me nog goed, jaren geleden dat ik voor het eerst het woord συλλυπητήρια moest zeggen. Ik vond het een moeilijk woord en ik was bang dat ik het zou vergeten. Ik herhaalde het de hele tijd op weg naar de kerk en vroeg tot vervelens toe aan Dimitris, of ik het woord goed uitsprak. Toen we eenmaal aangekomen waren en het moment daar was om iemand te condoleren, zei ik door de zenuwen: συγχαρητήρια, dat gefeliciteerd betekent.
Ik verontschuldigde me enorm en het werd me meteen vergeven, omdat de mensen mij kenden en wisten dat ik mijn best deed om Grieks te spreken.
Gelukkig had ik vandaag geen angst meer om het woord uit te spreken. Ik kreeg een groot compliment van een oude tante van Dimitris in de zoveelste graad, die ik lang niet had gezien. ‘Oh, je spreekt goed Grieks’, zei ze. ‘Nu ben je echt één van ons, natuurlijk omdat je met Dimitris getrouwd bent, maar helemaal omdat je nu onze taal spreekt!’

Tip
Zoek het woord op in het woordenboek. Schrijf het woord op in een klein boekje, dat je bij je hebt, zodat je er weer even naar kunt kijken. Zeg het een aantal keer hardop.
Als je het woord gezien en geschreven hebt onthoud je het beter. Dat geldt ook voor het hardop spreken van het woord.

Tip 2
Durf te spreken en durf fouten te maken, want van je fouten leer je. Meestal doe je het daarna altijd goed.